((آدم برفی))

ذهنی زمستانی لازم است

تایخبندان و شاخه ی درختان کاج را ببینی

که زبر و زمخت شده اند از برف ها

زمان درازی باید سرما خورد

تاسروهای کوهی را دید که از یخ آویز بسته

و صنوبرهای کهنه را در دور دست نگاه کرد

حالا خورشیدنیمه سرد

و شما که نباید فکر کنید به غصه ی صدای زوزه ی باد در خش خش برگها

به صدای زمین

زمینی پر از این بادها که در برهوتش جاری اند

کسی در برف دارد می شنود

او خود هیچ است و هیچی خود را نگاه می کند

هیچی را که نیست جایی

هیچی را که وجود دارد.

-------------------------------------

شاعر این شعر والاس استیونس هست که یک حقوق دان برجسته بود و بر اثر سرطان از دنیا رفت. شاعری است که همیشه می کوشید که اثبات کنه زندگی چیزی نیست جز آنچه آدمی در چارچوب محدودیت ها و مرزهای حسی اش از زندگی خویش می سازد.

زمستون و برفش با همه ی قشنگیش هنوز هست، عکسهای دیگر زمستونی رو هم از این لینک ها ببینید: ۱ - ۲ - ۳ - ۴ - ۵ - ۶