صحبت هایی از روزبه میر ابراهیمی روزنامه نگار و وبلاگنویس

بخشی از مصاحبه روزبه میر ابراهیمی روزنامه نگار و وبلاگنویس در صدای امریکا: روزنامه نگار جدا از این که یک حرفه روزنامه نگاریه، در ایران یک عشقه، عشق به یک کار، کسانی که عاشق کارشون هستند وقتی که ببینند با محدودیت مواجه میشوند راههای دیگری را پیدا می کنند برای اینکه بتوانند کارشان را انجام دهند ، بتوانند رسالت اصلی شان را که آگاهی و اطلاع رسانی می باشد، انجام بدهند. وقتی روزنامه تعطیل بشود ، جدا از تعطیل شدن و وقتی روزنامه ها محدود بشوند و روزنامه نگار نتواند آن چیزی را که می خواهد و دوست دارد بر اساس رسالتش هست، انجام بدهد؛ اولاً دچار یک خود سانسوری و سرخوردگی می شود که این فضا در ایران فوق العاده زیاد است و روزنامه نگاران در ایران وقتی که می خواهند یک مطلب را بنویسند وقتی که می خواهند یک قلمی را بدست بگیرند، مدام باید به فکر این باشند که تبعات آن کلمه یا آن جمله چه خواهد بود! و این باعث می شود که هزینه ی زیادی که بابت نوشتن و فکر کردن در ایران بدهند، خود سانسور بشوند. ولی آنهایی که عاشق این کار هستند سعی می کنند مسیرهای دیگری را پیدا کنند، در فضای هم اکنون و دنیای فعلی و عصر ارتباطات ، بستن روزنامه ها مسیرهای دیگری را می گشاید، مثل اینترنت . در سالهای آینده به احتمال خیلی زیاد دیگر روزنامه چاپی نخواهیم داشت و روزنامه های چاپی تقریباً رو به زوال خواهند رفت. و روزنامه های الکترونیکی (اینترنتی) هستند که حرف اول را خواهند زد. روزنامه نگاران در ایران بعد از یک دوره ای که با یک نوع خودسانسوری مواجه شده اند و وقتی محدودیت در کارشان را دیدند، به فضاهایی مثل اینترنت روی آورده اند. اینترنت در ایران هرچند تازه وارد شده ولی خوب فضایی مثل وبلاگ و سایت های اینترنتی و خبری به مرور جایگزین کار روزنامه نگاری شد. هرچند در ایران طبق آماری که اعلام شده، نزدیک به 60 هزار وبلاگ فارسی در اینترنت داریم که بخش وسیعی از آن در ایران هست. ولی خوب این 60 هزارتا اکثریت موضوعات غیر سیاسی و روزانه را دنبال می کنند و یک اقلیت خاصی هستند که موضوعات سیاسی را دنبال می کنند که در این بین روزنامه نگاران با آشنایی فضایی مثل اینترنت ، بخش وسیعی از اون ارضای درونی یک روزنامه نگار که باید بنویسد و اطلاع رسانی انجام دهد از این طریق انجام می دهند. و چون این امر با محدودیت کمتری نسبت به روزنامه نگاری همراه هست محبوبیت و رشد چشمگیری داشته است.

مطلبی از کتاب we are iran:

در زمانیکه جامعه ی ما از ابزار آزاد و به حق برای ارتباط رسانی محروم است و روزنامه های ما یکی بعد از دیگری بسته می شوند، و نویسندگان و روزنامه نگاران در کنج زندان ها افتادند، تنها عرصه یی که می تواند از مسئولیت آزادی بیان حراست بکند و بار آن را به دوش بکشد وبلاگ ها هستند.

----------------------------------

بالاخره ایران تحریم شد. مبارک آقایان!