رهایم کن ...

چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهاییست

                      ببین مرگ مرا در خویش که مرگ من تماشاییست

مرا در اوج میخواهی تماشا کن تماشا کن

                     دروغ این بودم  مراامروز تماشا کن

در این دنیا که حتی ابر نمیگرید بحال ما

                    همه از من گریزانند تو هم بگذر از این تنها

فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودمو هستم

                    دلم چون دفتری خالی قلم کشیده در دستم

گره افتاده در کارم بخود کرده گرفتارم

                    به جز درخود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم

رفیقان یک به یک رفتند

                                           مرا باخود رها کردند...