یـــــــــا رب

...بندگانم، شما مدت های مدیدی است که خود را در زندان ابداعات خود محبوس ساخته اید. اکنون وقت آن رسیده که خود را آزاد سازید.
شما پنج هیجان طبیعی خود را به بند کشیده اید و به هیجان های غیر طبیعی مبدل ساخته اید که ثمره ای جز ناشادی، مرگ و نابودی برای دنیا داشته است.
قرن هاست الگوی رفتاری این سیاره این بوده است: هیجان های خود را ابراز نکن، اگر غم داری؛ برآن حاکم شو، اگر احساس خشم می کنی؛ فرو بده، اگر احساس رشک می کنی؛ از آن شرمنده باش، اگر احساس ترس می کنی؛ بر آن غلبه کن، اگر احساس عشق می کنی؛ آنرا مهار کن، محدود کن، با آن نساز و از آن فرار کن - هر کاری از دستت بر می آید، برای متوقف ساختن بروز آن بکار ببر - درست در همین لحظه و همین جا.
اکنون وقت آن رسیده تا خودت را رها کنی ...



« بار پروردگارا خودم را شایسته آنکه تو را زیر سقف خانه خود بیابم نمی بینم. با وجود این ایمان دارم که فقط به اشاره تو شفا پیدا خواهم کرد».

التمـــــــــــاس دعـــــــــــا