سلام
قسمت های زیر رو از کتاب طوبای محبت نوشتم، همون کتابی که قبلاْ در موردش باهاتون صحبت کرده بودم. (طوبای محبت «مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی») طوبی درختی است در خانه حضرت زهرا (س) که هر شاخه اش در بهشت در خانه ی یک مؤمن است و او هرچه اشتها دارد از آن شاخه بهره می برد.

پسری در خانه خیلی شلوغ کاری کرده بود. همه اوضاع را به هم ریخته بود. وقتی پدر وارد شد مادر شکایت او را به پدرش کرد. پدر که خستگی و ناراحتی بیرون را هم داشت شلاق را برداشت. پسر دید امروز اوضاع بی ریخت است، همه درها هم بسته است.
وقتی پدر شلاق را بالا برد پسر دید کجا فرار کند راه فراری ندارد. خودش را به سینه ی پدر چسباند. شلاق هم در دست پدر شل شد و افتاد. شما هم هر وقت دیدید اوضاع بی ریخت است به سوی خدا فرار کنید!
------------------------
درجات بهشت
بهشت هشت درجه دارد. درجه ی پایین آن مال کسانی است که عبادت خدا را کرده اند و نه دوست علی علیه السلام بوده اندو نه دشمن او. بعد مال دوستان علی (ع) و انبیا (ع) و اولیا. درجه پنجم و ششم مال شیعیان است. آنها خیلی درجه دارند. کسی معاند علی (ع) باشد در جهنم است.
ما شت سر علی(ع) و فرزندانش می رویم. فرمود: شیعیان ما پشت سر ما به بهشت می روند و از شما کسی نیست مگر این که وارد جهنم شود. از امام پرسیدند شما هم وارد می شوید؟ فرمود: بله، ما هم از جهنم عبور می کنیم، آن وقت جهنم خاموش می شود. بستگان ما هم پشت سر ما می آیند.
سلمان داشت پشت سر حضرت علی (ع) می آمد. حضرت به سلملن فرمود: چرا جای پا نداری؟ گفت: من پایم را جای پای شما می گذارم. حضرت می خواست سلمان تقویت شود و حرف بزند. پشت سر ائمه (ع) خنک است.
---------------------
فضل خدا یعنی مفت. اگر به شما چیزی مفتی دادند دندانش را نشمار. یعنی این طور نباشد که بررسی کنی ببینی قیمتش چقدر است؛ کم است یا زیاد. در دهات مرسوم بود که می گفتند: آدم مال مفت را دندانش را نمی شمارد که ببیند چند سال دارد. خدا، هم خودمان و هم اطرافیانمان را مفت فرستاده است چطور شد که ما طلبکار شدیم؟