تاریخچه‌ی بازیهای آسیایی

بازیهای آسیایی که "آسیاد" هم نامیده می‌شود، یک رویداد ورزشی بزرگ است که هر چهار سال یکبار در بین ورزشکاران سراسر قاره‌ی آسیا برگزار می‌شود. این بازیها که قوانین آن توسط شورای المپیک آسیا وضع می‌شود، تحت نظارت کمیته‌ی بین‌المللی المپیک و از سال 1950 میلادی برقرار است.

بازیها تنها در بین کشورهای شناخته شده و دارای حکومت مستقل برگزار می‌شود اما در مورد اختلافات خاص بر سر چین تایپه (تایوان) مسوولان برگزاری بازیها اجازه‌ی شرکت این تیم را داده‌اند.

بازیهای آسیایی، اصالت خود را مدیون مسابقات چندرشته‌یی کوچک آسیای شرقی می‌دانند. امپراطوری ژاپن، جزایر فیلیپین و جمهوری چین نخستین کشورهایی بودند که در نخستین دوره‌ی این مسابقات به میزبانی مانیل در سال 1913 شرکت کردند. روند برگزاری بازیها در سال 1933 زمانی که ژاپن به چین حمله کرد و در پس آن باعث گسترش جنگ جهانی دوم در سطح کشورهای اطراف اقیانوس آرام شد، متوقف گردید.

بعد از جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای آسیایی مستقل شدند. بسیاری از این کشورهای آسیایی دنبال روشی برای رقابت جدید بودند که در آن اثری از کشتار و خونریزی نباشد و به مفاهمه و گفت‌وگوی دوطرفه بینجامد. در آگوست 1948 و در جریان برگزاری چهاردهمین دوره‌ی بازیهای المپیک در لندن، نماینده‌ی کمیته‌ی ملی المپیک هندوستان "گورو دوت سوندهی" پیشنهاد بررسی بر روی برگزاری بازیهای المپیک آسیایی را به رهبران تیمهای قاره‌ی کهن داد. آنها نیز موافقت کردند تا فدراسیون ورزشی آسیا را تشکیل دهند.

در فوریه‌ی 1949، فدراسیون ورزشهای آسیا به طور رسمی شکل گرفته بود و در سطح جهان به نام "فدراسیون بازیهای آسیایی" شناخته می‌شد. تصمیم نیز بر این شد که نخستین دوره‌ی بازیها در سال 1951 و در دهلی نو پایتخت هندوستان برگزار شود ضمن اینکه مقرر شد بازیها به طور مرتب هر چهار سال یکبار انجام شود.

در سال 1962 بین اعضای فدراسیون، اختلافی در رابطه با حضور جمهوری چین و اسراییل به وجود آمد. اندونزی به عنوان میزبان بازیها با حضور جمهوری چین به دلیل حضور جمهوری خلق چین و همینطور با حضور اسراییل در مسابقات مخالفت کرد. در این دوره از بازیها، کاروانی از کشور ما نیز حضور نداشت.

در سال 1970، کره‌ی جنوبی بر اثر تهدیدهای امنیتی شدید کره‌ی شمالی، پیشنهاد میزبانی خود را پس گرفت. کره‌ی شمالی تایلند، میزبان قبلی را وادار کرده بود تا با استفاده از هزینه‌ها و اعتبارات کره‌ی جنوبی به میزبانی بپردازد که در نتیجه، این اتفاق هم افتاد!

در سال 1973، اختلاف سلیقه‌ی عمده‌ی دیگری نیز در فدراسیون ایجاد شد. آمریکا و بسیاری دیگر از کشورها، چین را به عنوان یک کشور مستقل شناخته بودند و کشورهای عربی هم حاضر نبودند در صورت حضور اسراییل، به بازیها تیم اعزام کنند.

در سال 1977، پاکستان پیشنهاد میزبانی خود را به دلیل درگیریهایی با هند و بنگلادش بر سر جامو و کشمیر پس گرفت. تایلند برای چهارمین بار بود که میزبان شد تا فدراسیون را از بحران نجات دهد.

با توجه به اختلافات پیش آمده، کمیته‌های ملی المپیک کشورهای آسیایی تصمیم گرفتند در ساختار فدراسیون بازیهای آسیایی تجدید نظر کنند. در نتیجه یک مجمع جدید به نام شورای المپیک آسیا شکل گرفت. قبلاً تصمیم‌گیری شده بود تا هندوستان میزبانی بازیهای 1982 را بر عهده بگیرد و شورای جدید هم زمانبندی فدراسیون قبلی را تغییر نداد. نظارت رسمی شورای المپیک آسیا بر بازیها به طور رسمی از 1986 و در کره‌ی جنوبی آغاز شد.

در این بازیها، تایوان بار دیگر پذیرفته شد اما شورا تصمیم گرفت این کشور با نام چین تایپه در مسابقات شرکت کند. همینطور شورا تصویب کرد رژیم اشغالگر قدس برای همیشه از بازیها حذف شود تا در مسابقات اروپایی شرکت کند.