کیبورد بدون دکمه - Media Player برای ویندوز ویستا و xp
کیبورد بلوتوث لیزری مجازی (Bluetooth Laser Virtual Keyboard) نام جدیدترین پروژه طراحان سخت افزار است که بصورت کاملآ مسطح بر روی سطحی صاف قابل استفاده است. تنها چیزی که شما به عنوان کاربر (انشالله) مشاهده می کنید یک صفحه لیزری قرمز رنگ است که با لمس آن صدای کلیدها بگوش می آید.
کیبورد مجازی شما بلافاصله بعد از آنکه از کیف در آورده می شود با زدن یک دکمه روشن می گردد سپس با اتصال آن به PDA و یا موبایل خود می توانید به کار با آن مشغول شوید.
با برخورداری از 63 کلید و داشتن اندازه ای مانند اندازه ی یک کیبورد واقعی، کیبور لیزری مجازی شما می تواند یک تایپ سریع و استاندارد را برایتان فراهم آورد.
از دیگر قابلیتهای این کیبورد سازگاری با سیستم عامل های ویندوز 2000/XP و پشتیبانی محدود از Mac OS X، دارا بودن یک باطری با زمان شارژ 120 دقیقه و اتصال به انواع مدلهای PDA از طریق بلوتوث است.
طبق مقاله ی نوشته شده در سایت Thegreenhead پیش بینی می شود قیمت این کیبورد از 180 دلار بیشتر باشد.
برنامه ای که قرار است در ویندوز ویستا بکار گرفته شود برای کار در دستگاههای قابل حمل موسیقی بهینه سازی شده است، امکان جستجو و انتخاب یک فایل صوتی-تصویری را در یک لیست طولانی به آسانی فراهم می آورد و مایکروسافت به هیچ عنوان قصد جداسازی آنرا از ویندوز خود ندارد، همانند مشکلاتی که برای ویندوز XP با اتحادیه اروپایی بوجود آمد.
همچنین مایکروسافت در همکاری با شبکه تلویزیونی MTV قصد ایجاد و توسعه ی یک شبکه ی موسیقی مشترک را دارد.
بیل گیتس : چگونه کار می‌کنم
مجله فورچون سلسله مصاحبه‌هایی با عنوان "چگونه کار می‌کنم" با افراد مشهور دنیای صنعت و اقتصاد انجام داده است . محور اصلی این مصاحبه‌ها نحوه انجام کارها و مدیریت برنامه‌ها توسط این اشخاص است. در یکی ازتازه‌ترین این سری مصاحبات ، مجله فورچون مصاحبه‌ای با بیل گیتس انجام داده است. به خلاصه‌ای از این مقاله توجه کنید :
اگر به دفتر بیل گیتس نگاه کنید کاغذ زیادی در آن نمی‌بینید. " روی میزم 3 صفحه نمایش دارم که مجموعه آنها با هم یک دسکتاپ واحد را تشکیل می‌دهند. من می‌توانم چیزها را از یک صفحه به صفحه دیگر بکشم . اگر شما یک بار تجربه کار با یک صفحه نمایش بزرگ را تجربه کنید ، دیگر به گذشته برنمی‌گردید ، چون اثر مستقیمی روی کارآیی شما خواهد گذاشت.
صفحه نمایش چپ لیست ایمیل‌هایم را نشان می‌دهد ، صفحه نمایش وسط ایمیلی را که می‌خوانم و به آن جواب می‌دهم را نمایش می‌دهد و مرورگرم روی صفحه نمایش راست قرار می‌گیرد."
در مایکروسافت ایمیل رسانه انتخابی است و بیشتر از تماسهای تلفنی ، بلاگ ، اسناد و بولتنهای خبری و یا نشستها از آنها استفاده میشود. ( میلهای صوتی و فکسها در امیلها ادغام شده‌اند.)
- بیل گیتس روزانه 100 ایمیل دریافت می‌کند ، البته بعد از فیلتر ایمیلهای ناشناس وی چنین تعداد ایمیلی دارد.
-بیل گیتس سعی می‌کند ، مطمئن شود وقتش را روی ایمیلهایی که اهمیت بیشتری دارند متمرکز کند .
- تنها وسیله‌ای که گیتس در دفترش دارد و تکنولوژی پایینی دارد ، "وایت بوردش" است . وی از ماژیکهای خوشرنگی استفاده می‌کند.
"در مایکروسافت ، میشود از روی وایت‌بوردها عکس برداشت و به رایانه‌ها ارسال کرد ، به این ترتیب آنها شبیه یک Tablet pc بزرگ می‌شوند ، من در حال حاضر چنین وایت بوردی ندارم ، شاید سال بعد یک وایت‌بورد دیجیتال برای خودم تهیه کنم "
- "کاغذ در زندگی روزانه من نقشی ندارد ، من 90 درصد اخبار را آنلاین دریافت می‌کنم ، وقتی برای نشستی می‌روم برای اینکه چیزی را به بقیه نشان دهم از tablet pc استفاده می‌کنم ، این کامپیوتر با رایانه دفترم کاملا در ارتباط است و من به همه فایلهایی که به آنها نیاز دارم ، دسترسی دارم. یک نرم‌افزار یادداشت‌برداری به نام OneNote هم روی این رایانه دارم ، بنابراین همه نوشته‌هایم به شکل دیجیتال هستند."
-گیتس معمولا به جای اینکه برای پیدا کردن فایلی در داخل فولدرها دنبال آنها بگردد ، آنها را جستجو می‌کند ، این کار را پیدا کردن آدرسهای میل و شماره‌های تلفن هم انجام می‌دهد.
- "ابزار دیجیتالی دیگری که اثر زیادی روی کارآیی من داشته است ، نرم افزار جستجوی دسکتاپ است ، این ایزار دسترسی من را به اطلاعات روی رایانه شخصی ، سرور و اینترنت تغییر داده است ، با هاردهای بزرگتر و افزایش پهنای باند ، من چندین گیگابایت اطلاعات به شکل ایمیل ، اسناد ، فایلهای رسانه‌ای ، دیتابیس تماسها و غیره دارم."
"مایکروسافت بیش از 50 هزار کارمند دارد ، بنابراین وقتی به این مطلب فکر می‌کنم که "آینده پرداخت آنلاین چگونه خواهد بود" و یا "چه کار جالبی خواهد بود که خاطرات دوران کودکی را بشود ذخیره کرد" ، یا هر چیز جدید دیگر ، آنها را می‌نویسم ، بعد کارکنان می‌توانند آنها را ببینند و بگویند :" نه، تو اشتباه میکنی" یا اینکه " می‌دانی چنین کاری اینجا و اینجا انجام شده است؟"
- نرم‌افزار SharePoint ، یکی از نرم‌افزارهای محبوب بیل گیتس برای تماس با کارکنان و مدیریت پروژه‌هاست.
سیزده بدر یا روز طبیعت
سیزده‌به‌در از جشن‌های مربوط به نوروز است و مردم ایران این روز را در دامان طبیعت و همراه با خویشان و دوستان خود سپری میکنند. سیزده‌به‌در در سیزدهمین روز فروردین ماه و آخرین روز از نوروز برگزار میشود. در ایران این روز روز طبیعت نامگذاری شده است.در ایران باستان عدد سیزده همچنین روز سیزدهم (سیزده فروردین) نحس و بدشگون شمرده می‌شد به همین دلیل مردم در این روز به دامن طبیعت پناه میبرند. |
ایرانیان برای بیرون کردن نحسی از خانه و کاشانه خود کنار جویبارها و سبزه ها می‌‌روند و به شادی می‌‌پردازند. با اینکه اعتقاد عمومی بر نحس بودن روز سیزده است ولی در برخی از آثار پیشینیان آن را بسیار مسعود و فرخنده دانسته اند. مثلا در صفحه ۲۶۶ آثار الباقیه جدولی برای سعد و نحس آورده شده که در آن در برابر سیزده نوروز که تیر روز نام دارد کلمه(سعد) به معنی فرخنده آمده است. بعد از اسلام چون سیزده تمام ماه‌ها را نحس می‌‌دانستند، سیزده عید نوروز را نیز نحس شمرده‌اند.
در نظر ایرانیان باستان سیزدهم هر ماه شمسی که تیر روز نامیده میشود مربوط به فرشته بزرگ و ارجمندی است که «تیر» نام دارد و در پهلوی آن را تیشتر می‌‌گویند. فرشته مقدس تیر در کیش مزدیستی مقام بلند و داستان شیرینی دارد. ایرانیان قدیم پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد دوازده ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را که روز فرخنده ایست به باغ و صحرا می‌‌رفتند و شادی می‌‌کردند و در حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دوره نوروز را به پایان میرسانیدند.
سبزه گره زدن
افسانه آفرینش در ایران باستان و مسئله نخستین بشر و نخستین شاه و دانستن روایاتی درباره کیومرث حائز اهمیت زیادی است. در اوستا چندین بار از کیومرث سخن به میان آمده و او را اولین پادشاه و نیز نخستین بشر نامیده است. گفته‌های حمزه اصفهانی در کتاب سنی ملوک الارض و انبیاء و گفته‌های مسعودی در کتاب مروج الذهب جلد دوم و بیرونی در کتاب آثار الباقیه بر پایه همان آگاهی است که در منابع پهلوی وجود دارد. مشیه و مشیانه که پسر و دختر دوقلوی کیومرث بودند روز سیزده فروردین برای اولین بار در جهان با هم ازدواج نمودند. در آن زمان چون عقد و نکاحی
 |
شباهتی که بین سیزده بدر و برخی از رسم های کاتارها (بازماندگاه مانویان در اروپا، که ترکیبی از اندیشه‌های زردشتی، فلسفه باستان و مسیحیت دارند) هست این پرسش را به ذهن می‌‌رساند که آیا هر دو ریشه مشترک باستانی ندارند؟ کاتارها در روز عید پاک (که برخی از سال ها به روز سیزده فروردین نزدیک است) از خانه بیرون آمده و روز را در دامن صحرا و کنار کشتزار می‌‌گذرانند، و برای ناهار با خود تخم مرغ میبرند. در این روز پنهان کردن تخم مرغ در گوشه و کنار و پیدا کردن آنها سرگرمی کودکان است. سه شباهت، یا سه ویژگی مشترک این دو عبارتند از:
1- آغاز محاسبه هر دو از آغاز بهار و اعتدال ربیعی است.
2- در روز سیزده و عید پاک کاتارها به صحرا و دامان طبیعت می‌‌روند.
3- بازی و سرگرمی کودکان با تخم مرغ فقط در روزهای عید بهاری رسم است، نه فصلهای دیگر سال.
شباهت دیگر دروغ های روز اول آوریل، با شوخی های سیزده بدر است. روز اول آوریل، هر چهار سال یکبار مصادف با روز سیزده فروردین است (و سه سال با 12 فروردین).
در همه شهرها و روستاها و عشیره‌های ایران، سیزدهمین روز فروردین باید از خانه بیرون آمد و به باغ و کشتزارها رو آورد و به اصطلاح نحسی روز سیزده را بدر کرد. خانواده ها در این روز به صورت گروهی و گاه چند خانواده با هم غذای ظهر را آماده کرده و نیز آجیل ها و خوردنی های سفره هفت سین را با خود برداشته، به دامان صحرا و طبیعت می‌‌روند و سبزه هفت سین را با خود برده و به آب روان می‌‌اندازند. به دامن صحرا رفتن، شوخی و بازی کردن، دویدن، تاب خوردن و در هر حال جدی نبودن، از سرگرمی ها و ویژگی های روز سیزده است. گره زدن سبزه، به نیت باز شدن گره دشواری ها و برآورده شدن آرزوها، از جمله بیرون کردن نحسی است. این باور، معروف است که « سبزه گره زدن » دختران « دم بخت »، شگونی برای ازدواج و همسر یابی، می‌‌باشد.
در فرهنگ اساطیر برای رسم های سیزده بدر، معنی های تمثیلی آورده : شادی و خنده در این روز به معنی فروریختن
این باور همگانی چنان است که اگر خانواده‌ای نتواند به علتی تمام روز را به باغ و صحرا برود، به ویژه با دگرگونی های جامعه شهر امروز در بعد از ظهر، هر قدر هم مختصر، « برای گره زدن سبزه و بیرون کردن نحسی سیزده » به باغ یا گردشگاه عمومی می‌‌رود. با دگرگونی های صنعتی، شغلی، بزرگ شدن شهرها، فراوانی وسیله‌های آمد و رفت سریع السیر، وسیله‌های ارتباط جمعی و ... به ناگزیر شهرداری های شهرهای بزرگ، دشواریهای آمد و رفت را پیش بینی میکنند. فراوانی اتومبیل و دیگر وسیله‌های آمد و رفت موتوری و نیز وسعت خانه سازی ها و شهرسازی ها، باعث شده که خانواده ها، سال به سال راه دورتری را برای « سیزده بدر » پشت سر بگذارند، تا سبزه و کشتزاری بیابند.
دماغم و من (داستان)
از زمانیکه یادم می آید دماغم مایه دردسر بوده. سالها با نا ملایماتی که برایم فراهم کرد ساختم ولی نمیدانستم که همین دماغ چه نقش مهمی درسرنوشتم بازی خواهد کرد. اززمان نوزادی آب دماغم بیشتر از کودکان هم سنم جاری بود. مادرم می گفت همیشه به ننه ام می گفتم " ننه دغغم را بگیر" . دستمال مهمترین وسیله زندگیم بود. بدون آن انگار که برهنه در مقابل چشم یک مشت آدم ایستاده باشم. همان قدر احساس دست پا چگی می کردم. آنوقت ها دستمال کاغذی نبود. یا هنوز در خانه ما استفاده از آن مرسوم نشده بود. مادرم برای ما دستمال های سفیدی دوخته بود و اول اسم هر کداممان را کنار آن گل دوزی کرده بود. در کشویی که دستمال ها را می گذاشتند ، همیشه دستمال های من از همه زودتر تمام می شد و گاهی مجبور می شدم از دستمال های خواهرانم کش بروم. گاهی که فراموش می کردم دستمال با خودم بردارم آن روز برایم جهنم بود. مجبور می شدم در راه مدرسه آب دماغم را که همیشه مانند رودخانه ای روان بود با آستین روپوشم پاک کنم. غالبا آستین روپوشم سفیدک زده بود. در خانه وقتی مادرم سفیدک های آستینم را می دید یک پس گردنی نثارم می کرد که این عادت از سرم بیافتد. اگرسرکلاس دستمال نداشتم و آب دماغم راه می افتاد پاک کن یا تراشم ر ا به زمین می انداختم و به بهانه آوردن آن زیر میز می رفتم و با کنار دامن روپوش دماغم را پاک میکردم. یک بار کلاس پنجم دبستان معلم برای خواندن انشا صدایم زد. انشا هایم هیچ وقت تعریفی نداشت. ولی این بار از یکی از انشاهای خواهر بزرگترم رونویسی کردم و انشای خوبی از آب در امد . رفتم کنار تخته سیاه ایستادم و دفتر انشا را دست گرفتم و شروع به خواندن کردم. باز هم این دماغ لعنتی ضربه اش را به من زد. هنوز یک خط از انشا را نخوانده بودم که آب دماغم جاری شد. با هر کلمه ای که می خواندم یکبار دماغم را بالا می کشیدم. کم کم صدای بالا کشیدن دماغ به صدای خرناسه تبدیل شد. چون هروقت هیجان زده می شدم یا خجالت می کشیدم مقدار ریزش آب دماغم شدید تر می شد. معلم از کیفش دستمالی بیرون آورد و به من داد. دلم می خواست توی دستمال فین کنم . یک فین بزرگ که تمام دماغم خالی شود. ولی خجالت کشیدم. یک دستم به دستمال و دست دیگر م به دفتر چه . بالاخره انشا را با هزار مکافات خواندم. همه هم کلاسیهایم می خندیدند. چون بچه شوخ طبعی بودم آنها تصور کردند معلم را دست انداخته ام . بعد از پایان کلاس خیلی تشویقم کردند که عجب تاتر خوبی بازی کردم . نمید انستند که من فلک زده چه حالی را گذراندم. به سن بلوغ که رسیدم اندازه دماغم دو برابر شد. تمام صورتم را دماغ بزرگی پر کرده بود. 
درد وران دبیرستان وقتی سوار اتوبوس می شدم که به مدرسه بروم سعی می کردم هرگز روی صندلی های سه نفره ننشینم. جون نیم رخم تا ته اتوبوس پیدا بود. تصمیم خودم را گرفتم . باید از شر این دماغ لعنتی خلاص می شدم. فکر کردم به محض اینکه دیپلم بگیرم کار پیدا می کنم وبه خرج خودم دماغم را عمل می کنم. گاهی که در خانه صحبت از عمل دماغ می کردم پدرم میگفت " دخترم در کار خلقت نباید مداخله کرد . دماغی که خداوند به تو داده حتما به تشخیص خودش مناسب صورت تو انتخاب کرده . کار های خدا بی حکمت نیست " . با خدا هم سر لج افتادم. چرا این خداوند با حکمت یک دماغ زیبا و کوچک و قلمی توی این صورت نکاشته که مرا از خودش دلگیر نکند. فکر کردم روزی که خداوند دماغ بین آدمها تقسیم می کرده حتما دیر رسیده ام و تا نوبت به من برسد تمام دماغ های خوب تمام شده ودر نتیجه یکی از بنجل ها ی باقی مانده نصیب من شده . دماغ بد ترکیب با عث شد کم کم گوشه گیر شوم. از پسر ها بیزار بودم. توی راه مدرسه دماغ گنده من وسیله مسخرگی پسر ها شده بود. بالاخره دیپلم گرفتم و سر کار رفتم. پولهایم را پس انداز کردم . حتی یک شاهی از ان را خرج نمی کردم. با وجود مخالفت پدرم ، از جراح زیبایی وقت گرفتم.. یک شب با دوستان نزدیکم به تماشای فیلمی ازباربارا استرایسند رفتیم. اولین فیلمش در ایران بود. بعد از پایان فیلم یکی از دوستانم به لحن ظنز الودی گفت حیف نیست این دماغی را که شبیه دماغ باربارا ست میخواهی عمل کنی . درست شب قبل از عمل دماغم دوستانم به خانه ما آمدند که به من قوت قلب دهند . قرار شد شب روی پشت بام بخوابیم. رختخواب ها را انداختیم و کنار هم دراز کشیدیم و در سکوت به تماشای ستاره ها پرداختیم . با هر نفسی که فرومی دادم از دماغم صدای سوتی بلند می شد. دوستانم زدند زیر خنده. یکی از آنها گفت حیف از این دماغ که می خواهی عملش کنی ، دماغی که برایت موسیقی هم می نوازد. آب ریزش دماغم کم بود ، صدای سوت هم به آن اضافه شد . دماغ را عمل کردم. وقتی دکتر گچ را باز کرد تاز ه متوجه شدم که چه دماغ کجی برایم درست کرده. سوراخهای دماغم تا بتا شده بود. یکی بزرگ و دیگری کوچک. مشکل دیگری که بعد از عمل پیدا کردم گرفتگی دماغ و مشکل تنفس بود. از آن زمان قطره بینی هم همراه دستمال به نیاز های اولیه زندگیم اضافه شد. با دماغ جدید اعتماد به نفس پیدا کردم. فورابرایم شوهرپیدا شد و ازدواج کردم. شب عروسی قطره بینی و یک دستمال کوچک رادر کیف کوچک منجوق دوزی شده سفیدی گذاشتم . باید از خدا بخاطر همان یک شب زندگیم خیلی ممنون باشم. تا پایان جشن نه دماغم گرفت و نه آب ان جاری شد.بعد از پایان جشن مهمانان بوق زنان ما را بدرقه کردند و رفتند. در حجله خانه شوهرم مهلت ندادکه لباس عروسیم را از تن در آورم ، پرید و من را بغل کرد و یک ماچ آرتیستی از لبهایم گرفت . کم مانده بود خفه شوم. مطمئنم که وقتی رهایم کرد رنگم کبود شده بود. دلم نمی خواست فامیل شوهرم بدانند که دماغم را عمل کرده ام. به هیچ کس نگفتم. تمام عکسهای بچگیم راپاره کردم و ریختم دور . یکی دو بار دختر عموی شوهرم که فضول خانواده بود پرسید که آیا دماغم عملی است حاشا کردم. نخیر طبیعی است. پرسید پس چرا پره ها ی دماغم تا بتاست . گفتم هیچ عضو دوتایی در بدن شکل هم نیست. وقتی حامله شدم نگران بودم که دماغ بچه ام شکل دماغ من از آب در بیاید. شوهرم دماغ زیبایی داشت. سر بالا و کوچک. فکر می کردم اگردماغ بچه به من برود چه خاکی به سر کنم. خوشبختانه ژن شوهرم از من قوی تر بود و بچه کلا شبیه پدرش شد. چند سالی آزار دماغم فقط به آب ریزش و گرفتگی ختم می شد که به آن عادت کرده بودم. یک شب خانه یکی از همان دوستان قدیمی دعوت شدیم. بی معرفت آلبوم قدیمی زمان مدرسه را آورد و صاف گذاشت جلوی شوهرم. چند تا عکس نیمرخ ازمن توی آلبوم بود. شوهرم باتمسخر چند بار به عکس ها و به من نگاه کرد. ان جا چیزی برویم نیاورد ولی وقتی به خانه رسیدیم گفت دیگر نمی خواهد با من زندگی کند . وقتی علتش را پرسیدم گفت : " زنی که به خاطر دماغ به من دروغ بگوید قابل اعتماد نیست ". دماغ بیچاره من بهانه طلاق شد. البته چند ماه بعد شوهرم با همان دوست سابقم ازدواج کرد. لازم به گفتن نیست که مرا حتی به عروسیشان دعوت هم نکردند. پسرم بزرگ شد و فرستادمش خارج . بعداز دوسال به اصرار او به دیدنش رفتم. یکروز که برای خرید به فروشگاهی رفته بودم هنگام خروج آنقدر ویترین فروشگاه تمیز بود که آن را با در ورودی اشتباه گرفتم و با کله رفتم توی شیشه. استخوان دماغ بیچاره ام شکست. مجبور شدم سفر را از نیمه قطع کنم و به ایران برگردم. فورا نزد جراح رفتم و استخوان دماغم را عمل کرد. ولی سوراخ ها ی دماغ همچنان لنگه به لنگه باقی ماند .چند سال گذشت و بار دیگر به دعوت پسرم به خارج سفر کردم. پسرم دراداره ای کار گرفته بود . با هیجان از معاون دفترشان تعریف میکرد .گفت مرد زن مرده ای است و به دنبال شریک زندگی می گردد. اصرار کرد ما را باهم اشنا کند. یکشب پلو خورش مفصلی پختم و آقا را دعوت کردیم. خیلی حرفهای روشنفکرانه زد. احساس کردم علایق مشترک بینمان زیاد است. وقتی رفت پسرم گفت " نگفتم ! . این مرد خیلی به درد تو می خورد". از آن شب به بعد چند بار من را به موزه و سینما واپرا و نمایشگاه نقاشی دعوت کرد. ازدست روشنفکری داشتیم خودمان را خفه می کردیم. تا بالاخره آن شب منحوس پیش آمد. یک روز صبح تلفن کردومن رابرای شبی بقبول خودش "خاص " دعوت کرد. فکر کردم لابد می خواهد تقاضای ازدواج کند. چه ازاین بهتر . پسرم که میانه خوبی با این مرد دارد. من هم بالاخره سرو سامانی می گیرم و خیال پسرم هم از آینده ام راحت می شود. صبح آن شب "خاص" خیلی به خودم رسیدم. یک دست لباس تازه خریدم ، به سلمانی رفتم موهایم را آراستم ، پوستم را در کلینیک زیبایی تمیز کردم و ناخن های دست و پا را در کلینک دیگری مانیکور و پدیکور کردم. گفته بود بعد از خوردن شام به تاتر می رویم. قبل از ترک خانه چند قطره از قطره بینی توی دماغم چکاندم که دماغم در طول شب نگیرد. با ماشین دنبالم آمد و به رستوران گران قیمتی رفتیم. شام را در نور شمع همراه با گیلاسی شراب خوردیم .دل توی دلم نبود که کی تقاضای ازدواج را مطرح می کند. حرفی نزد. بعد ازشام به تاتر رفتیم. یک تاتر آوانگارد. از درو دیوار و قیافه تماشا گران پیدا بود. وارد سالن تاتر شدیم . سالن کوچکی برای 50 نفر. صحنه ای سیاه و خالی . فقط یک صندلی و چند جلد کتاب دکور صحنه را تشکیل می داد. تاتر شروع شد. احساس خستگی شدیدی می کردم. نمیدانم مال شراب قر مز بود یا بدو وادوی صبح . روی صحنه زن بازیگر شروع به فریاد کرد. مردبازیگر روی صندلی نشست. احساس کردم پلک هایم سنگین شده اند. صدای جیر جیر کف چوبی صحنه ، زمانیکه بازیگران راه می رفتند ، تنها افکت صدای تاتر بود. زن بازیگر ازصحنه بیرون رفت. مرد بازیگر روی صحنه تنها ماند. پلکهایم سنگین تر شد. زن به صحنه بازگشت . فریاد زد. پلکهایم روی هم افتاد.بزحمت چشمهایم را باز نگه داشتم. انگشتانم را درگوشت بازویم فرو بردم که از دردان خواب از چشمم برود. روی صحنه تاتر زن ومرد ساکت مقابل هم ایستادند. به هم خیره شده بودند.پلک هایم رویهم افتاد. چه خواب شیرینی. از فشاری که به بازویم آمد از خواب پریدم. مردهمراهم بود. گفت " داری خر خر میکنی " عرق کردم. سالن تاتر ساکت بود. حتما صدای خرخرم توی سالن پیچیده. . لعنت به این دماغ مزاحم. با این همه قطره باز هم گرفت . فکر کردم چطوری سالن را ترک کنم. از مرد همراهم خجالت می کشیدم. توی سالن تاتر آوانگارد نشستم و خر خر کردم. هر کس بشنود آبرویم می رود. ایکاش زمین دهان باز می کرد و من را در خودش فرو می برد. تاتر به پایان رسید. مرد در سکوت من را به خانه رساند و با خداحافظی سردی ترکم کرد. خجالت می کشیدم برای پسرم تعریف کنم..چند روز گدشت و دیگر از مرد خبری نشد. رفت که رفت. به خاطر یک خرخر رابطه اش را برای همیشه با من قطع کرد. بی خود نیست که میگویم این دماغ از روز اول باعث درد سر من بوده. هر چند که بعد از مدتی فکر کردم باید از دماغم ممنون باشم . مردیکه به خاطر یک خر خر ناقابل ، که احتمالا مال خودش در شب خانه را به لرزه می اندازد ، از ازدواج با من پشیمان شود به درد لای جرزمی خورد.
با تشکر از سایت پندار