علی تنهاست

درد علی دو گونه است: یک درد دردی است که از زخم شمشیر ابن ملجم در فرق سرش احساس می کند، ودرد دیگر دردی است که اورا تنها در نیمه شبهای خاموش به دل نخلستانهای مدینه کشانده است.... وبه ناله در آورده است . ما تنها بردردی می گرییم که از شمشیر ابن ملجم برفرق سرش احساس میکند.
اما،این دردعلی نیست؛
دردی که چنان روح بزرگی رابه ناله در آورده است،(تنهایی)است،که ما آن رانمی شناسیم!
باید این درد را بشناسیم،نه آن درد را؛
که علی درد شمشیر را احساس نمی کند،
و................ما
درد علی را احساس نمی کنیم...
چون بخواهم کز سِرّت آهی کنم چون علی سررافروچاهی کنم
دکتر شریعتی