من شادی درونیم را با همه ی ثروت عالم سودا نمی کنم،
م نمی خواهم اشک هایم را که از آلام درونیم سرچشمه گرفته اند، جایگزین آرامش کنم. بیشترین امید من اینست که در این کره اثیر، همه ی زندگانیم لبریز از اشک و لبخند باشد.
اشک هایی که قلبم را پالایش می کنند و از چهره ی زندگی و راز آن نقاب بر می افکنند.
لبخندی که مرا به همنوعم نزدیک می کند.
اشکی که مرا به دل های شکسته پیوند می دهد.
لبخندی که نشان شادی را بر همه ی موجودیتم نقش می زند.
اشتیاقی ابدی به عشق و زیبایی از آرزوهای من است.
اکنون دریافته ام آنان که در زندگی فقط زر و سیم اندوخته اند، حقیر مردمانی هستند بخت برگشته اما آهی که از سینه ی عشاق می خیزد برای من آرامبخش تر از نوای بربط است.
---------------------------------------
تا حالا شده برای کاری که آغازش کردی، راه پایان انتخاب نکرده باشی؟
خیلی بده که آدم هر چی میره و هر کاری میکنه، نتونه به مقصدش برسه. امیدوارم کار عقب افتاده ای نداشته باشین!

-------------------------------
قسمت چهارم سخنرانی دکتر عباسی هم براتون آماده کردم. می تونید از لینک زیر اون رو دانلود کنید.
قسمت چهارم